A GARBAGE TRUCK CALLED HETTIE

 

Schrijver David Sedaris woont tegenwoordig in Engeland en besteedt elke dag een paar uur aan het opruimen van asovuil. Langs de snelweg pleurt iedereen zijn troep uit het autoraampje. Volwassen mensen. Poepluiers bijvoorbeeld. Maar Sedaris heeft er lol in en nu heeft de gemeente een vuilniswagen naar hem vernoemd. Hij trots maar het is toch de omgekeerde wereld?

Enfin, ik vanochtend toch met Missy naar het fietspad annex uitlaatpad gelopen. Met vuilniszak en plastic handschoen. Ik heb het hele pad opgeschoond en had aan één vuilniszak niet genoeg.

Ik doe het voornamelijk voor mezelf en misschien inspireer ik andere mensen.

Ik wil niet dat er een vuilniswagen naar me vernoemd wordt. Zo wil ik de geschiedenis niet in gaan.

Wat een zweetweer, trouwens. Missy is een beetje bedrukt en sloom.

Nu tijd om onregelmatige werkwoorden te oefenen. We vervelen ons geen seconde.

AALSCHOLVER

Als we over de dijk lopen zien we vaak een aalscholver zitten die zijn vleugels spreidt om ze op te laten drogen. Met mijn mobieltje kan ik niet goed inzoomen. Maar wat woon ik toch heerlijk.

BRAZILIAANSE AVOND

 Vriendin M. nodigden ons, meester Kees en ik, uit voor een Braziliaanse avond op het KNSM-eiland in het Kompas gebouw.

Eigenlijk was het een viering van het leven van August Willemsen.

Met een film over zijn leven in Brazilië, zijn liefde voor taal en vrouwen. En helaas alcohol.

Vriendin M. speelde ook een rol als zijn eerste echtgenote.

Ze trouwden waar Guus zo van schrok dat hij drie weken, meen ik, verdween. Niet geschikt voor het huwelijk en ook niet toegerust voor het leven. 

We zagen oude interviews waarin hij geïnterviewd werd door Ischa Meijer. Willemsen’ vader was fout in de oorlog en zijn moeder altijd bezorgd. Dat heeft natuurlijk een behoorlijke invloed op het leven van een kind.

Hij stotterde, wat ik altijd ontroerend vind, behalve als hij op het toneel stond en gepassioneerd teksten en gedichten voordroeg.

Toen hij voor het eerst in Brazilië woonde, werd hij getroffen door het extraverte gedrag van de Braziliaan. Later begonnen die voortdurende expressieve gebaren en stemmen hem te irriteren. Ik kan me er wel iets bij voor stellen. Als iedereen extrovert is en niemand introvert.

Het is bekend dat de inwoners van Portugal en Spanje veel preutser zijn dan de Brazilianen en Argentijnen. Dat loopt er half bloot rond, maakt niet uit wat voor lichaam je hebt of hoe oud je bent. Schudden met die billen.

In een fragment van de film vertelde vriendin M. dat ze een avond een gesprek met Guus had gehad waarin hij zijn emoties had getoond. Het maakte haar erg gelukkig. De volgende dag kon hij zich niets meer van de conversatie herinneren.

August Willemsen eindigde in de Bijlmer waar hij zowaar een schoonheid ontdekte in de eindeloze rij flats.

Het trieste van alcoholisme vind ik, behalve dat het je lichaam verwoest, je persoonlijkheid ook verandert.  Als iemand nuchter is kun je blij zijn met zijn aanwezigheid, zijn verhalen, zijn observaties. Na een aantal glazen drank is de lol er af. Na een aantal flessen kan je de volgende dag de brokstukken opvegen.

Ik vind dat August Willemsen heeft geboft met zoveel goede vrienden die hem nog steeds eren en zorgen dat hij niet vergeten wordt. Hij moest eens weten.

PS. Een van Guus’ vriendinnen was hem tegen gekomen in Amsterdam. Zij had Engels gestudeerd en vertaalde voor de NOS. Hij haalde haar over Portugees te gaan studeren. Ze zei: ‘Ik heb vele talen gehoord in mijn leven. Maar Portugees! Het lijkt niet op Spaans, niet op Italiaans of Latijn.’

Ik was wel blij om dat te horen. Ik ben niet de enige die het een ongelooflijke moeilijke taal vind. Je hebt nergens houvast aan. Soms aan het Frans. Maar dan laten de Portugezen gewoon twee medeklinkers weg, of een klinker en je verdwaalt. Het is een unieke taal. Des te groter de uitdaging om de code te kraken. 

Ik liep langs deze beelden op het KNSM-eiland die vroeger in het water stonden tegenover het Scheepvaart museum.

VIER UUR PER DAG STUDEREN

 Ik ben gisteren vier uur met Portugees bezig geweest. Tien onregelmatige werkwoorden uit mijn hoofd geleerd met de meest krankzinnige uitspraak. Ik herhaal ze tientallen keren hardop. Dus nu spreekt Missy ook Portugees.

Daarna heb ik een YouTube filmpje bekeken met de 50 meest voorkomende werkwoorden. Vervolgens keek ik naar een filmpje met het vervoegen van onregelmatige werkwoorden. Puur voor de uitspraak. Leve YouTube.

Vervolgens heb ik in het lesboekje geleerd hoe je voorzetsels verbindt met lidwoorden. Die worden namelijk samen getrokken. Je hebt enkelvoud, meervoud, vrouwelijk en mannelijk.

Ik zal het verdomme onder de knie krijgen.

DE UITSPRAAK! Wat heb ik die taal onderschat.

Morgen gaan we, mijn twee privé docenten en ik, naar een film over het leven van vertaler en schrijver August Willemsen. We verdienen wel een verzetje. 

Ik vroeg aan vriendin Marie: ‘Heeft Guus weleens geprobeerd te stoppen met drinken?’ Ze antwoordde: ‘Ik heb hem destijds naar de AA gestuurd. Maar hij was bang dat hij zonder alcohol niet meer zou kunnen schrijven.’

Ik vraag me af of het zo werkt. Natuurlijk voel je je verdomde beroerd als je je verslaving, je steun en toeverlaat, vaarwel zegt. Maar op een gegeven moment moet het toch opklaren in je hoofd. Het talent heb je, met of zonder alcohol.

Of je bent zo geremd dat je inderdaad een stimulans nodig hebt.

Als ik dat vergelijk met mezelf: door trauma’s in mijn leven is mijn kop gaan schudden. Als ik er aan terug denk was het ‘The Perfect Storm.’ Thuis was het niet te harden. Een kille, liefdeloze omgeving met ouders die alleen met zichzelf bezig waren. Daar had ik nog mee kunnen leven. Geen aandacht, geen enkele belangstelling. Maar ze hadden wel altijd kritiek. Vanaf mijn 13e en 20e heb ik geen enkele positieve opmerking gehoord.

Maar wat er nog bij kwam: ik had voor de verkeerde middelbare school gekozen. Een autoritaire scholen gemeenschap waar vrouwen 2e rangs burgers waren. Ik heb vijf jaar op die school gezeten. Geen enkele docent heeft ooit mijn naam gekend. Je was een ding. Stelletje fascisten. Het ontbrak er nog maar aan dat mijn kop niet geschoren is.

Was ik maar naar het Thorbecke Lyceum gegaan, dacht ik laatst.

Ik was zo stom om een vriendin van mij te volgen. Zij ging naar het Stevin Lyceum dus zeurde ik aan het hoofd van mijn ouders net zo lang tot ik daar ook naar toe mocht. De grootste fout van mijn leven. Toen we in de derde klas een essay moesten schrijven voor Nederlands was dat voor mij een makkie. Die vriendin vroeg of ze het over mocht schrijven. Ze was er niet aan toe gekomen. We leverden het huiswerk in. De volgende dag had de lerares het nagekeken en hield de versie van de vriendin en die van mij omhoog. ‘Ze lijken wel erg op elkaar. Ik denk dat Hettie het van haar vriendin heeft overgeschreven.’ Ik wachtte op een reactie van de vriendin. Niets. Ze hield stijf haar mond. Zij kreeg een voldoende en ik een onvoldoende. Ik vond dat zo’n smerig verraad. Ze heeft me wel meer dingen geflikt. Het was de druppel die de emmer deed over lopen. Nergens was ik veilig. Ik kon niemand vertrouwen.

Ik heb er een angst- en dwangstoornis aan overgehouden. Het enige dat mij rust geeft is het middel Diazepam. Of valium. Dan valt alles reuze mee. En dan denk aan die mensen van vroeger: ‘Wat een stelletje stumperds.’

Ik krijg een hele lage dosering van het spul en als het aan mij zou liggen, zou ik dagelijks minstens 10 mg willen slikken. Dan heeft mijn leven kwaliteit. Ik krijg 2 mg. Want het spul is verslavend en je schijnt steeds meer nodig te hebben. 

Dus de kwaliteit van mijn leven is 1/5 van wat het zou moeten zijn.

Alcohol werkt ook wel. Vooral wodka maar is geen optie. Op een gegeven moment ben je alleen katers aan het bestrijden. Of je krijgt dat gruwelijke delirium. 

Dus ik begrijp ome Guus wel. Dan maar een kort leven in plaats van tot je 100e geremd door het leven gaan.

Wat kan ik niet door mijn aandoening: op een terrasje zitten, naar de film gaan, een concert bezoeken. De tandarts èn de kapper zijn een ramp. In een restaurant eten. Onmogelijk. Zelfs op visite gaan vermijd ik zo veel mogelijk. Wat een kutleven. Al 60 jaar.

Nota bene 50 jaar therapie zonder enig resultaat. Beunhazen. Al die psychiaters en psychologen. Je denkt dat ze meer weten dan jij. Ze verklaarden mij op een gegeven moment ‘uitbehandeld’.

Gek genoeg heb ik altijd het zelfvertrouwen om nooit dat stempel op mijzelf te drukken. Het is crimineel. Het is hun onmacht. Zij zouden eigenlijk ontslag moeten nemen.

Gelukkig heb ik nu wel een trauma-therapeute die echt een advocaat van mijn gevoelens is. Zij staat onvoorwaardelijk achter me. De enige in de hele wereld. Dat was wat ik op mijn 13e nodig had gehad. Iemand die mij door dik en dun steunde.

Er was niemand. Het is dat ik altijd geloof in mezelf heb gehad. Anders was ik misschien ook wel alcoholist geworden. Wat een vreselijk bestaan.

Film: DE BLADZIJ EN DE WERKELIJKHEID

ZWIJGEN UIT ANGST

Ik liep buiten en zag een aantal moslimstellen. De vrouwen van top tot teen bedekt. Ik dacht: ‘Dat is natuurlijk oorspronkelijk woestijnkleding. Om je te beschermen tegen zandstormen. Op de een of andere manier is het verstrikt geraakt in het geloof.’

De mannen dragen korte broeken, luchtige overhemden en hun haar is geknipt volgens de laatste mode.

Ik volg het YouTube kanaal van Andrew Gold waarin hij interessante en controversiële onderwerpen aansnijdt met deskundige gasten. Zoals Richard Dawkins, die vooral bekend staat om zijn kritiek op geloof en de ontkenning van het bestaan van God.

Mijn Billy

Ongelooflijk dat we deze discussie nog hebben in 2023. Als je niet in God gelooft of het hiernamaals, maar gewoon van het enige leven dat je hebt wilt genieten, krijg je het etiket atheist. Alsof je een stroming aanhangt: het atheïsme. Terwijl je juist niets aanhangt. Ja, je huidige leven en dat je probeert een goed mens te zijn. Lijkt me meer dan genoeg.

Gold sprak met een auteur die net een kritisch boek had geschreven over geloof. ‘Gaat het ook over de islam?’. Nee, ik hecht aan mijn leven en dat van mijn kinderen, zei de auteur. Gold zei: ‘Het is een onderwerp dat ik ook mijd. Niet omdat ik Woke ben. Maar gewoon bang.’

Het Westen is gegijzeld door een godsdienst.

De toestand in de wereld 2023. Triest maar waar. Kritiek op de Scientology Church als publieke figuur is ook niet ongevaarlijk. Alsof we met de maffia te maken hebben. Jij wilt toch niet met betonnen schoenen met de vissen zwemmen, als je leven je lief is.

FIONA EN FRITZ

 Zes jaar geleden werd er een nijlpaardje in de Cincinetti Zoo geboren.  Veel te vroeg. Ze woog maar 1/5 van wat een gezonde nijlpaard baby zou moeten wegen. Ze zou dus door mensen groot gebracht moeten worden. Een riskante onderneming want nooit eerder had zo’n kleintje het overleefd. De staf moest 24/7 bij haar zijn, uitvogelen welke voeding geschikt voor Fiona, zo is ze genoemd, was. En bovendien leven nijlpaarden zo’n 90% van de dag onder water. Ze zijn nota bene verwant aan dolfijnen.

Dus Fiona moest nat gehouden worden, haar huid had een speciale behandeling nodig. Zodra ze op haar pootjes kon staan, kreeg ze zwemles. En wat niemand verwachtte: ze bloeide op, groeide als kool. Haar ontwikkeling en vorderingen waren natuurlijk allemaal op YouTube te volgen. Het was zo ontroerend.

Toen ze groot genoeg was, maakte ze voorzichtig kennis met haar moeder. Eerst snuffelen achter een hek. Daarna werden ze samen gebracht en moeder Bibi deed precies wat een nijlpaar moeder moet doen: haar enorme bek wagenwijd open sperren. Fiona stak haar kopje in moeders gapende kop en inspecteerde de binnenkant. Zo gaan nijlpaarden met elkaar om. 

Daarna was Fiona klaar om in de grote waterplas te gaan zwemmen. Met papa en mama die eigenlijk niet eens wisten dat Fiona hun kind was. Alles verliep perfect. Bibi beschermde Fiona tegen vader Henry die natuurlijk wilde weten wat voor vlees hij in de kuip had.

En zo werd de band tussen Fiona en haar ouders voorzichtig opgebouwd. Fiona is op gewicht, loodzwaar en in blakende gezondheid. Je kunt in de zoo de nijlpaarden onder water zien. Af en toe rijdt Fiona een stukje mee op Bibi’s rug.

Vorig jaar was er een nieuwe verrassing. Fiona kreeg een broertje. Moeder Bibi schonk het leven aan een gezonde zoon. Die Fritz genoemd is. De naam alleen al. De hele familie zwemt nu in de grote plas. Bibi beschermde Fritz in het begin tegen de nieuwsgierige Fiona. Ze joeg haar weg van haar broertje.

Nu vertrouwt Bibi broer en zus samen. Het is zo komisch om ze onder water zien te spelen. Zo’n baby blijft 5 minuten onder water, steekt zijn neus even boven water om zuurstof te krijgen en dartelt dan weer naar beneden. Wat een bijzondere dieren zijn het toch. Helaas leven ze in een dierentuin omdat ze onderdeel zijn van het wereldwijde fokprogramma. Ze staan ook op de lijst van de uitstervende rassen. 

Fritz en Fiona. Wat een stel. Voor de verzorgers van Fiona blijft het wonder nijlpaardje toch altijd een soort kind van hen. Mooi beroep.

HYPER KAPITALISME

 

Toen ik in 1970 in Amsterdam arriveerde, voelde ik me meteen thuis. Ik liep over het Damrak, door de Damstraat naar de jeugdherberg op de Kloveniersburgwal. Amsterdam was een warme moeder die mij in haar armen sloot.

2023: Amsterdam is volledig onleefbaar. De wereldbevolking is verdubbeld en de welvaart is gestegen dus de hele wereld is toerist.

Als je je staande wilt houden in de moderne maatschappij, moet je een gat in de markt vinden. Desnoods verzin je een probleem, je maakt mensen aan het twijfelen en biedt dan een oplossing voor 60 euro per uur.

Een goed voorbeeld is: Jacobse en Van Es die je tuin winterklaar maken. Je wist niet eens dat dat moest. Maar ja, scheurgras dat wil je echt niet. Dus vooruit maar.

De app DuoLingo is ook zo’n verdienmodel. Het programma geeft je de illusie dat je een taal leert. Je bent trots op jezelf als je het juiste werkwoord weet te vinden. De realiteit is: je kennis hangt als los zand aan elkaar.

Karel van het Reve en zijn vrouw keken naar de Italiaanse televisie in de hoop dat ze op een dag vloeiend Italiaans zouden spreken. Werkt niet. Lesboek onder je kussen leggen als je slaapt. Helaas. Er gebeurt niets.

Een nieuwe taal leren is te vergelijken met een nieuw instrument leren te bespelen. Bijvoorbeeld de piano. Helaas moet je elke dag een paar uur vingeroefeningen doen, misschien wel een jaar lang, voordat je een eenvoudig melodietje kunt spelen. Tenzij je hoogbegaafd bent.

Oefenen, oefenen, oefenen.

Wat ook een gat in de markt is: persoonlijkheids types. Ik zag op YouTube een filmpje en ontdekte dat ik zeldzame persoonlijkheid INFJ heb. Jawel, zeldzaam. Emotioneel hoogbegaafd, zeg maar.

Wat betekent het: 

-Uitzonderlijk intuïtief in de omgang met mensen en bezorgd om hun gevoelens. Ze hebben sterk ontwikkelde normen en waarden, ze wijken niet af van hun principes. Wanneer deze worden bedreigd, zijn ze hardnekkig en volhardend.-

Klopt als een bus. Ik loop nooit mekkerend met de kudde mee. Misschien dat ik daarom zo’n afkeer van geloof heb: je laat iemand anders bepalen wat je moet denken en hoe je je moet gedragen. En in bepaalde gevallen: hoe je je moet kleden. Of het nu de islam is of het moderne Woke. Ik zal nooit een volgeling zijn.

Maar het is een verkooptruc. ( Geloof is al eeuwen lang een verdienmodel). 

Het persoonlijkheidstype ook. Net als je sterrenbeeld. Mensen lezen niet voor niets graag hun horoscoop. Ik ook.

U heeft zo’n bijzondere persoonlijkheid, het is niet altijd even gemakkelijk om uw weg in de maatschappij te vinden. U gaat vaak tegen de stroom in. Daarom bieden wij cursussen om uw authentieke zelf te leren zijn. Oftewel, de beste versie van u zelf. Kassa!

Een cursus volgen, iemand die mij gaat vertellen hoe ik mij moet gedragen, die mij vertelt wat ik denk. Daar trappen wij INFJ’s niet in.

Dat is tegen mijn principes. En als die worden bedreigd word ik volhardend en hardnekkig.

INFJ-ers willen niet bij een club horen. Daar draait het juist om.

Ik heb de reclame uit mijn leven geweerd. De tv de deur uitgedaan. En als ik kleding koop, ga ik naar de kringloopwinkel. Of nog beter: snuffelen op Vinted. Daar kun je ook hele aparte cadeautjes kopen voor familie en vrienden.

ALLES GAAT VOORBIJ … MAAR VANDAAG LEEF IK NOG

EN LANGS HET TUINPAD VAN MIJN VADER

ZAG IK DE HOGE BOMEN STAAN

IK WAS EEN KIND EN KON NIET WETEN

DAT DIT VOORGOED VOORBIJ ZOU GAAN

Het regenseizoen is voorbij. De droogte slaat toe. Verontrustend.

Ik heb een aantal ernstig zieke vrienden. En tegelijkertijd ben ik een nieuw leven begonnen. Ik leer een nieuwe taal, ontmoet nieuwe mensen en ben nog steeds razend nieuwsgierig. Alsof ik nog een heel leven voor me heb.

Heel verwarrend. Mag ik genieten terwijl mijn vrienden lijden? Mag ik thuis blijven omdat ik me hier zo goed voel? En niet aan het ziekbed van mijn vrienden zit. Ik word zo ongelukkig in de stad, raak gedeprimeerd en in de war. 

Mag ik mezelf op de eerste plaats zetten? 

Eerst je eigen zuurstofmasker opzetten. Daarna het bij je je kind. Dan heb je de grootste kans om te overleven.

DE MEESTE DUITSERS WAREN AARDIGE MENSEN

Toen ik woensdag met de buurvrouw eerst in Oost later naar West naar het ziekenhuis ging was ik echt geshockeerd en gedeprimeerd. De islamisering van nota bene Amsterdam is geslaagd.

Natuurlijk zijn moslims niet slecht.  Maar zij hangen een ideologie aan die totaal niet strookt met westerse vrijheden en democratie. En dat vind ik zeer verontrustend.

Homosexualiteit, van je geloof afvallen. Je wordt verstoten.

Ik heb mijn hele leven nog nooit last gehad van welke bevolkingsgroep dan ooit. En toen kwamen de moslims. Niet de gastarbeiders, dat waren brave simpele zielen. Maar de PvdA heeft de gezinshereniging totaal onderschat. Nieuwe bevolkingsgroepen worden op een bepaald moment een onderdeel van de maatschappij. De derde, vierde, vijfde generaties hebben zo’n afkeer van Nederlanders dat het normaal is geworden om bespuugd, uitgescholden en bedreigd te worden. Als vrouw. Zouden ze eens tegen hun moeder moeten zeggen.

Op verschillende scholen durven geschiedenisleraren de Holocaust niet te behandelen. Dan worden ze mishandeld door hun leraren. Hebben we ook nog eens anti-semitisme geïmporteerd.

Water en olie mengen niet. Ook al passen we ons drie slagen in de rondte aan.